Ο κόσμος, όπως τον γνωρίζαμε, έχει σταματήσει. Για τους περισσότερους από εμάς, μοιάζει με όνειρο. Ζούμε σε μια νέα πραγματικότητα, πέρα από ό,τι θα μπορούσαμε να φανταστούμε μόλις πριν από λίγες εβδομάδες.
Η ανθρωπότητα δεν ήρθε μόνο αντιμέτωπη με την εξάπλωση ενός θανατηφόρου ιού, που προκάλεσε παγκόσμιο εγκλεισμό για τον περιορισμό του, αλλά βρέθηκε αντιμέτωπη και με μια θεμελιώδη αλλαγή στην πορεία της ζωής μας. Μια αλλαγή στον τρόπο που υπάρχουμε και που επικοινωνούμε μεταξύ μας, αναγκάζοντάς μας να πάρουμε αποφάσεις για το πώς θα χρειαστεί να μάθουμε να ζούμε και να επικοινωνούμε στο άμεσο μέλλον.
Βρίσκομαι στην πατρίδα μου από την αρχή της πανδημίας, σε μια χώρα που είναι από τα πιο όμορφα μέρη για να βρίσκεται κανείς κατά τη διάρκεια μιας καραντίνας – στην Κύπρο, έναν από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς της Μεσογείου, αν και τώρα δεν υπάρχουν τουρίστες. Ευτυχώς, δεν έτυχε να βρεθώ περιορισμένος σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου και να χρειαστεί να αντιμετωπίσω τις δυσκολίες που πολλοί από τους συμπατριώτες μας εξακολουθούν να βιώνουν. Αυτό, ωστόσο, δεν καθιστά τους περιορισμούς εύκολους, ούτε κάνει την αλλαγή που βιώνουμε λιγότερο επιβλητική για όλη την ανθρωπότητα. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι εκτός ελέγχου. Από τη μία, οι άνθρωποι έχουν άμεση ανάγκη να επικοινωνούν μεταξύ τους για διάφορους λόγους. Από την άλλη, βρισκόμαστε σε πλήρη απομόνωση και είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς την κατάσταση. Δεν θα έλεγα ότι τα γεγονότα που βιώνουμε αντιστοιχούν στις περιγραφές της Αποκάλυψης, αλλά σίγουρα θυμίζουν μια ταινία με καταστροφικό σενάριο.
Όταν χρειάστηκε να βγω από το σπίτι τις προάλλες για να πάω στο γραφείο, είδα την έρημη πρωτεύουσά μας, τη Λευκωσία, όπως δεν την είχα ξαναδεί ποτέ, και εύχομαι να μην τη δω ξανά έτσι. Είναι απίστευτο πόσο γρήγορα άλλαξαν τα πράγματα μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Η αλήθεια είναι πως νιώθω ότι η κατάσταση αλλάζει ώρα με την ώρα, επιβάλλοντας μια άγνωστη μέχρι τώρα ανατροπή στην καθημερινότητά μας.
Αυτό που όλοι επιθυμούμε είναι να επιστρέψουμε στην κανονικότητα, ή μάλλον στη γνώριμη καθημερινή ζωή, το συντομότερο δυνατόν. Όμως, προφανώς, ζούμε μια ιστορική στιγμή: βιώνουμε την πρωτοφανή ενότητα όλων των ανθρώπων. Αναγνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε στο ίδιο μέτωπο και ότι όλοι έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν κοινό, ύπουλο εχθρό – τον COVID-19.
Ξέρω ότι οι αλλαγές στη ζωή μας είναι γεγονός. Επιστρέφοντας στο σπίτι από το γραφείο, μια σύντομη διαδρομή – καθώς ελάχιστοι κυκλοφορούσαν στους δρόμους – με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο γρήγορα ένα τόσο ισχυρό γεγονός μπορεί να αλλάξει τον κόσμο μας και τον τρόπο ζωής μας. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι, ως σύγχρονη κοινωνία, πιστεύαμε πως ήμασταν ανίκητοι, γιατί θεωρούσαμε ότι υπάρχουμε πέρα και πάνω από τη φύση, ότι την ελέγχουμε ή ότι μπορούμε να λειτουργούμε ανεξάρτητα από αυτήν. Ίσως, λοιπόν, είναι η κατάλληλη στιγμή να επιβραδύνουμε τον ρυθμό που γνωρίζαμε, να συλλογιστούμε προς τα πού πορευόμαστε και να επαναπροσδιορίσουμε την πορεία μας.
Τα πράγματα θα είναι δύσκολα για κάποιο διάστημα, αυτό είναι βέβαιο. Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω ότι μπορούμε να συνεργαστούμε και να ξεπεράσουμε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Αυτή είναι μια δοκιμασία για την ανθρωπότητα. Μια δοκιμασία για την υπομονή, την προσαρμοστικότητά μας, την καλοσύνη μας και την κατανόησή μας προς τους συνανθρώπους μας και την κοινωνία γενικότερα.
Μιχάλης Ι. Χατζηχάννας
BSc MSc ACA ADIT
