Το Μητρώο Τελικών Πραγματικών Δικαιούχων (UBO Register), που θεσπίστηκε στο πλαίσιο της 4ης Οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελεί ένα εθνικό κεντρικό μητρώο που καταγράφει τους πραγματικούς δικαιούχους εταιρειών, καταπιστευμάτων, ιδρυμάτων και άλλων νομικών μορφωμάτων παρόμοιων με τα καταπιστεύματα.
Οι πληροφορίες που απαιτείται να υποβληθούν για κάθε πραγματικό δικαιούχο (UBO) στο εθνικό μητρώο φυσικών προσώπων περιλαμβάνουν:
- επώνυμο και όνομα·
- ημερομηνία (ημέρα, μήνα και έτος) και τόπο γέννησης·
- υπηκοότητα/ες και χώρα διαμονής·
- ακριβή οικιακή ή επαγγελματική διεύθυνση·
- αριθμό προσωπικής ταυτότητας·
- σειρά και αριθμό δελτίου ταυτότητας·
- τη φύση και την έκταση του δικαιώματος ιδιοκτησίας ή ελέγχου που κατέχει στο καταχωρημένο νομικό πρόσωπο (έλεγχος επί της εταιρείας).
Τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποχρεούνται να δημιουργήσουν κεντρικά μητρώα τελικών πραγματικών δικαιούχων, στα οποία δηλώνουν στοιχεία οι ίδιες οι εταιρείες και/ή οι πάροχοι υπηρεσιών. Αν και είχε αρχικά αναφερθεί ότι είναι πολύ απίθανο οι βάσεις δεδομένων αυτές να είναι δημόσιες, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμφώνησαν πρόσφατα σε τροποποίηση της Οδηγίας, με τη μορφή της 5ης Οδηγίας Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία καθιστά υποχρεωτική τη δημόσια πρόσβαση στο μητρώο:
«Η δημόσια πρόσβαση, μέσω υποχρεωτικής γνωστοποίησης ορισμένων πληροφοριών σχετικά με την πραγματική ιδιοκτησία εταιρειών, καταπιστευμάτων και άλλων νομικών μορφωμάτων, παρέχει πρόσθετες εγγυήσεις σε τρίτα μέρη που επιθυμούν να συναλλάσσονται με αυτές τις εταιρείες. Ορισμένα κράτη μέλη έχουν ήδη λάβει μέτρα ή έχουν ανακοινώσει την πρόθεσή τους να καταστήσουν διαθέσιμες στο κοινό τις πληροφορίες που περιλαμβάνονται στα μητρώα πραγματικών δικαιούχων. Το γεγονός ότι δεν θα δημοσιοποιούν όλα τα κράτη μέλη τις πληροφορίες ή ότι υπάρχουν διαφορές στο είδος και στην πρόσβαση των πληροφοριών αυτών μπορεί να οδηγήσει σε διαφορετικά επίπεδα προστασίας των τρίτων εντός της Ένωσης. Σε μια ορθά λειτουργούσα εσωτερική αγορά, υπάρχει ανάγκη συντονισμού για την αποφυγή στρεβλώσεων. Ως εκ τούτου, οι πληροφορίες αυτές πρέπει να είναι δημόσια διαθέσιμες σε όλα τα κράτη μέλη.» – Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
