COVID-19: Κοινωνικές επιπτώσεις

Ο κόσμος, όπως τον είχαμε γνωρίσει μέχρι τώρα, δεν υφίσταται. Για τους περισσότερους από εμάς, οι μέρες που διανύουμε μοιάζουν με ένα περίεργο όνειρο. Αυτό, όμως, που ζούμε αποτελεί μια νέα πραγματικότητα, η οποία  ήταν αδιανόητο να χωρέσει στη λογική μας πριν από μερικές εβδομάδες.

Η ανθρωπότητα δεν έχει έρθει  αντιμέτωπη μόνο με την εξάπλωση ενός φονικού ιού, που προκάλεσε μια παγκόσμια κινητοποίηση για τον περιορισμό του, αλλά βρέθηκε ενώπιον μιας θεμελιώδους αλλαγής στη τροχιά της ζωής μας. Μιας αλλαγής σε σχέση με το πώς υπάρχουμε και πώς επικοινωνούμε μεταξύ μας, αναγκάζοντας μας πιεστικά να πάρουμε αποφάσεις για το πώς θα χρειάζεται να ζούμε και να επικοινωνούμε απ’ εδώ και πέρα, στο άμεσο μέλλον.

Βρισκόμουν στην πατρίδα μου από την αρχή του ξεσπάσματος της πανδημίας αυτής. Σε μια χώρα, η οποία είναι ένα από τα πιο όμορφα μέρη που μπορεί να βρίσκεται κανείς κατά τη διάρκεια μιας καραντίνας – η Κύπρος, ένας από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς στη Μεσόγειο, αν και δεν υπάρχουν πλέον τουρίστες. Ευτυχώς, δεν έτυχε να βρεθώ αποκλεισμένος σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου και να περάσω τις δυσκολίες που πέρασαν και περνούν ακόμα αρκετοί συμπατριώτες μας. Αυτό όμως, δεν καθιστά τους όποιους επιβεβλημένους περιορισμούς μια εύκολη υπόθεση, ούτε  καθιστά την αλλαγή που βιώνουμε   λιγότερο κομβική για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι πια εκτός ελέγχου. Από τη μια, οι άνθρωποι έχουν άμεσα ανάγκη επικοινωνίας μεταξύ τους για διάφορους λόγους. Από την άλλη, είμαστε σε πλήρη απομόνωση και είναι δύσκολο να περιγράψω πώς είναι η κατάσταση. Δεν θα έλεγα πώς τα γεγονότα που βιώνουμε αυτό το διάστημα αντιστοιχούν με  περιγραφές  της  Αποκάλυψης, αλλά  σίγουρα όλο και παραπέμπουν σε κάποια ταινία απ’ αυτές που έτυχε να έχουμε δει, με καταστροφολογικό σενάριο.

Όταν τις προάλλες έπρεπε να βγω από το σπίτι, για να πάω στο γραφείο, έγινα μάρτυρας της ερημωμένης πρωτεύουσας μας, της Λευκωσίας, έτσι όπως κανείς δεν την έχει δει μέχρι σήμερα και που εύχομαι να μην την δει έτσι ποτέ μελλοντικά. Είναι απίστευτο πόσο γρήγορα άλλαξαν τα πάντα μέσα στο τελευταίο διάστημα. Η αλήθεια είναι ότι νιώθω πως η κατάσταση μεταβάλλετε ώρα με την ώρα, επιβάλλοντας στη ροή της καθημερινότητας μας μια πρωτόγνωρη μεταστροφή.

Το δίχως άλλο, θέλουμε τα πράγματα να επανέλθουν στο φυσιολογικό ή μάλλον στη γνώριμη καθημερινότητα, όσο το δυνατόν συντομότερα. Προφανώς όμως, τώρα παρεμβαίνει μια ιστορική στιγμή: Βιώνουμε την πρωτοφανή συστράτευση όλων των  ανθρώπων. Αναγνωρίζουμε ότι ανήκουμε στην ίδια συνομοταξία  και όλοι έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν ύπουλο, κοινό εχθρό, τον COVID-19.

Ξέρω ότι οι αλλαγές στη ζωή μας είναι δεδομένες. Επιστρέφοντας  όμως, στο σπίτι από το γραφείο, η διαδρομή που συντόμευσε χρονικά, καθώς ελάχιστοι οδηγούσαμε στους δρόμους, με έκανε να διαπιστώσω το πόσο γρήγορα μπορεί να μεταβληθεί ο κόσμος μας ολάκερος,  ο τρόπος ζωής μας σε παγκόσμια κλίμακα από ένα ανατρεπτικό γεγονός. Δεν είναι υπερβολή να πω πως οι σύγχρονοι άνθρωποι νομίζαμε ότι είμαστε ανίκητοι, επειδή πιστεύαμε ότι με κάποιο τρόπο υπάρχουμε πέρα από την υπόλοιπη φύση και την εξουσιάζουμε ή ότι μπορούσαμε να λειτουργούμε ανεξάρτητα από αυτή. Επομένως, μάλλον έχει έρθει τώρα η ώρα να επιβραδυνθεί ο ρυθμός που ξέραμε, να αναλογιστούμε που οδηγούμαστε και να επαναπροσδιοριστεί η πορεία μας.

Τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για λίγο, αυτό είναι βέβαιο. Ωστόσο, πιστεύω ότι μπορούμε να συνεργαστούμε και να τα καταφέρουμε μέσα από αυτές τις δύσκολες στιγμές. Αυτή είναι μια δοκιμασία για την ανθρωπότητα. Μια δοκιμασία για την υπομονή μας, για την προσαρμοστικότητά μας, για την καλοσύνη μας και την κατανόησή μας προς τους συνανθρώπους μας αλλά και για την κοινωνία γενικότερα.

Μιχάλης Χατζηχάννας

BSc MSc ACA ADIT